Om deze proeverij te houden en om dit beroemde nieuwe-wereldgebied goed te kunnen begrijpen is wat kennis van de oude wijnwereld nodig; met name uit Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk, werden destijds mensen met hun kennis en druiven naar de andere kant van de wereld gevaren. Omdat het klimaat en de bodem anders is, zijn de wijnen toch altijd een tikkeltje anders, maar zeker niet per definitie minder interessant of goed.
De oogst/productie is hier een half jaar eerder dan in Europa (en Noord-Amerika), waardoor er echte frisse en knisperende wijnen in het begin van de zomer van het oogstjaar te krijgen zijn, terwijl de druiven in Europa dan nog klein, groen en zuur zijn. De prijzen liggen gemiddeld iets lager dan in de oude wereld, met name omdat het klimaat veel beter geschikt is voor grote productiehoeveelheden, maar dat wil gelukkig niet zeggen dat alle producenten bulk aan de man brengen (helaas nog wel veel). De regels voor wijnproducenten zijn ook heel anders dan ik gewend ben; druifsoort, irrigatie, snoeimethoden, plantdichtheid en maximale opbrengst zijn niet bij wet vastgesteld en producenten kunnen zelf kiezen wat ze aan de man brengen en hebben in de loop van de tijd dus meer en meer geleerd welke wijnen mensen graag willen drinken en zijn dit gaan maken, in plaats van uitgaande van een traditionele wetgeving en bijpassende producten. Ook regels rondom houtgebruik en technieken waren er niet, dus zijn er oneindig veel moderne en interessante uitvindingen gedaan die nu ook langzaam hun weg terug vinden naar de oude wereld. De bekendste wijnen in Nederland zijn die van Penfolds en Lindemans; allemaal in handen van hetzelfde overkoepelende bedrijf Southcorp Wines. Hardy's en Jacobs Creek zijn ook bekende grote producenten, bijna altijd wel te verkrijgen bij de grotere supermarkten.
De proeverij bestond uit zes witte wijnen waarvan de helft uit Australie en vijf rode wijnen, waarvan eentje uit Nieuw Zeeland.
We begonnen met twee sauvignon blancs en een gruner veltliner uit NZ en daarna twee chardonnays en een riesling uit Australie. De sauvignon blanc "Annabel" van
Staete Landt Vineyards (eigendom van Nederlanders trouwens) was de interessantste van de Nieuw Zeelandse wijnen door zijn stuivende geur en complexiteit aan fruitgeuren en smaken. Uit Australie was de chardonnay van Wirra Wirra het meest memorabel; kwam een klein beetje in de buurt van een goede Bourgogne; houtlagering, fruitigheid en voldoende fris om doordrinkbaar te blijven en niet plomp te worden. De riesling verdient ook nog kort aandacht; als je de geur van een benzinestation ook lekker vindt; neem dan een keer de Protege Riesling van Tim Adams.
De rode wijnen werden aangevangen door een typische lichte fruitige pinot noir uit Nieuw Zeeland die toch wat secundaire tonen had meegekregen. Daarna kwamen vier Shira-varianten (in Frankrijk heet deze druif Syrah; Shiraz is hetzelfde druifje, alleen de productiestijl is meer gericht op kracht en "boem" dan de elegantie van menig Franse Syrah). Alle vier kwamen uit het Zuid-Oosten van Australie, waar eigenlijk de meeste wijn vandaan komt en als wijn-hoofdstad Adelaide heeft. Het totale wijnoppervlak van Australie is trouwens iets groter dan Bordeaux.
De eerste was een echte Australische "SMG", een afkorting die ze steeds vaker gebruiken (ook in Zuid Amerika) en die staat voor Shiraz, Mourverdre (Monestral in Spanje) en Grenache, respectievelijk 52, 31 en 17%. Daarna een pure Shiraz, een Cabernet Sauvignon/Shiraz en nog een pure Shiraz. Opnieuw was Wirra Wirra vertegenwoordigd en liet een uitstekende indruk achter; zien is kopen!
Hieronder nog enkele kaarten om je wat beter te orienteren op de verschillende gebieden, welke je meestal terug kunt vinden op de etiketten.
